رابطه تفکر راهبردی با آمادگی تغییر در مدیران بیمارستان های تأمین اجتماعی اصفهان

مقدمه: ﺗﻔﻜﺮ راهبردی که معماری هنرمندانه استراتژی بر مبنای خلاقیت و فهم کسب و کار مدیران است، منجر به ﺧﻠﻖ اﺳﺘﺮاﺗﮋی مناسب در ﻣﺤﻴﻂ متلاطم ﻛﺴﺐ و ﻛﺎر اﻣﺮوزی می شود. عدم موفقیت برنامه های راهبردی و تغییر سازمانی در بیش از نیمی از سازمان ها می تواند این سؤال را در ذهن ایجاد کند که شاید عنصر مشترکی مسؤول این عدم موفقیت ها باشد. این مطالعه با هدف شناسایی ارتباط بین آمادگی سازمان برای تغییر و تفکر راهبردی مدیران بیمارستان های تأمین اجتماعی اصفهان بر اساس مؤلفه های مدل liedtka شامل عناصر تفکر سیستمیک، عزم فشرده، پیشروی بر اساس فرضیه سازی، فرصت طلبی هوشمندانه و تفکر در زمان پرداخت. روش بررسی : پژوهش حاضر یک تحقیق کاربردی تحلیلی و از نوع مطالعات همبستگی بود که با استفاده از پرسش نامه دو بخشی سنجش تفکر راهبردی (شامل 29 سؤال با ضریب cronbach¢s alpha برابر با 3/87 درصد) و سنجش آمادگی به تغییر dunhaim (شامل 18 سؤال با ضریب cronbach¢s alpha برابر با 84 درصد) انجام شد. روایی پرسش نامه توسط متخصصان از طریق اعتبار محتوا مورد تأیید قرار گرفت. پژوهش بر روی همه 94 مدیر ارشد، میانی و عملیاتی بیمارستان های تأمین اجتماعی اصفهان (به صورت سرشماری) در زمستان سال 1392 صورت گرفت و با نرخ بازگشت 85 درصد، 80 پرسش نامه پاسخ داده شده با استفاده از ضریب همبستگی pearson و تحلیل رگرسیون در نرم افزار spss تجزیه تحلیل گردید. یافته ها: بین تفکر راهبردی (ضریب pearson = 25/0، 02/0 > p) و عناصر آن طبق مدل liedtka مشتمل بر تفکر سیستمیک (ضریب pearson = 28/0، 01/0 > p)، عزم راهبردی (ضریب pearson = 24/0، 03/0 > p) و فرصت طلبی هوشمندانه (ضریب pearson = 22/0، 04/0 > p) مدیران و آمادگی برای تغییر رابطه معنی داری وجود داشت، اما بین متغیرهای پیشروی بر اساس فرضیه (ضریب pearson = 18/0، 01/0 > p) و تفکر در زمان (ضریب pearson = 10/0، 20/0 > p) با آمادگی برای تغییر مدیران رابطه معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: از آن جایی که ارتباط کلی معنی داری بین تفکر راهبردی و اغلب عناصر آن با آمادگی برای تغییر در مدیران وجود دارد، آموزش و توسعه تفکر راهبردی می تواند آمادگی به تغییر در مدیران سازمان ها را بهبود بخشد.